Een van de leukste kanten van een exotische reis als deze, zijn de vele fleurige en drukke markten. Overal waar je komt zie je -vooral- vrouwen hun koopwaar aanprijzen. Er zijn groente-, fruit-, vlees- en vismarkten en markten voor kleding en stoffen, schoenen, huis-, tuin- en keukenartikelen, maar ook voor sieraden en kunstnijverheid.

Het is jammer dat de prachtig uitgedoste marktvrouwen niet op de foto willen. Vooral op de markt kun je beter stiekem foto’s maken, wil je geen ruzie of verwensingen (of fruit) naar je hoofd geslingerd krijgen.

Senegal, markt

Vlisco, niet écht Afrikaans

Bron: de Volkskrant

Tijdens mijn reis heb ik vaak gehoord dat de prachtige kledingstoffen uit Nederland komen. Maar dit is pas sinds 1998 het geval, toen het Helmondse Vlisco besloot zich uitsluitend op de Afrikaanse markt te richten.

Veel vrouwen laten van deze ‘Vlisco-stof’ een jurk, rok,  hoofddoek of draagdoek voor een baby maken. Mannen wikkelen de lap als geheel om of laten er een boubou, een soort djellaba, van maken. Een lap kost al gauw 60 euro en in Afrika is dat al snel een modaal maandsalaris.

Vreemd is dat geen enkele Afrikaan ooit iets heeft ontworpen voor Vlisco. In onze westerse ogen mogen de dessins dan ook typisch Afrikaans zijn, voor Afrikanen zijn ze exotisch. Vooral ’de welgestelde Afrikaanse mevrouw’, is Vlisco’s doelgroep. Dit is de reden waarom statussymbolen als dollarbiljetten, eurotekens, iPods, auto’s terug te vinden zijn in de dessins. Maar ook prozaïscher taferelen als schemerlampen, ventilators, gloeilampen, spiegels.

De namen die de stoffen soms krijgen zijn wel een puur Afrikaanse aangelegenheid. Die worden gegeven door de duizenden Afrikaanse vrouwen die de stoffen op de markt verhandelen, de zogeheten mammies. Zo is er een dessin met de naam ‘Si tu sors, je sors’ , ofwel een vogel die uit een kooitje wegvliegt. Vrouwen die vermoeden dat haar man vreemdgaat, dragen de stof om hem te laten weten dat ze hem doorhebben – en hem zullen verlaten als hij er niet mee stopt.

Tekening gaat verder onder de tekst

Senegalese vis en verliefde jongens en meisjes

Dankzij de grote wereldvraag naar vis en visproducten heeft de Senegalese visserijsector de laatste jaren een snelle ontwikkeling doorgemaakt. De visgronden in de West-Afrikaanse kustwateren behoren tot de rijkste ter wereld.

Het beroep van visser is een echt familieberoep. De mannen gaan met hun houten boten vissen en de vrouwen verkopen de vis op de markt.