OVER ROME en Maastrichts Carnaval!

Inmiddels heb ik een aparte pagina gemaakt over het “Mestreechs Carneval” !

ROME

Rome is een prachtige stad vind ik, mét een brede geschiedenis. De historie van de stad is te proeven in de vele oude gebouwen en spreekt tot de verbeelding dankzij de vele keizers, consuls, koningen, politici, beroemdheden en gewone mensen, die er allemaal hun sporen hebben achtergelaten. Velen waren niet ‘politiek correct’ en Michiel de Ruyter was er een braaf boontje bij …
Een wandeling door Rome is vaak een tocht door de eeuwen heen.

Romulus en Remus en de lieve wolf

De legende zoals ik ze heb begrepen 🙂  :
Meer dan zesentwintig eeuwen werd Rhea Silvia, dochter van de verstoten koning Numitor, zwanger van de oorlogsgod Mars. Haar boze oom Amulius die haar tweelingzoontjes Romulus en Remus als een bedreiging zag voor zijn troon, vermoordde de arme Rhea en de jongetjes werden in een rieten mand in de Tiber geworpen. Zij werden echter gevonden en gezoogd door een wolvin, de Lupa Capitolina die door toedoen van een jager haar jongen had verloren 🙁

Later ontfermde  een herder, Faustulus zich over beide knapen en zij groeiden op tot kloeke kerels die opvielen door hun daadkracht. Op 18-jarige leeftijd werden zij verenigd met hun trotse opa Numitor, waarna zij de handen in elkaar sloegen en  hun stoute oompje Amulius van de troon verstootten…
Dankbaar schonk opa Numitor het tweetal het grondgebied waar zij waren gezoogd door de wolf Lupa. Nu konden de prinsen zich pas écht uitleven en weldra verrees op de Palatijnse berg een prachtige stad, dicht aan de oever van de Tiber.

Je zou zeggen dat deze geschiedenis tot een hechte band moest leiden tussen de broers, maar volgens de legende vermoordde Romulus zijn tweelingbroer Remus na een ruzie over de vraag wie van beiden over de nieuw gestichte stad zou gaan heersen en er zijn naam aan mocht geven.

Spaanse trappen

Deze- eigenlijk nog niet goed uitgewerkte schets, geeft weer wat ik voelde bij de Spaanse trappen in Rome. Het krioelt er van de mensen, voornamelijk studenten denk ik.

De Spaanse trappen vormen het middelpunt van Rome.  De trap heeft altijd een belangrijke rol gespeeld in de geschiedenis van Rome. In de achttiende en negentiende eeuw waren de Spaanse Trappen een ontmoetingsplek voor plaatselijke kunstenaars, schrijvers, dandy’s en zigeuners. In de twintigste eeuw vormden ze het decor in verschillende films.

UIT EEN REISGIDS:
De trappen werden ontworpen door Allessandro Specchi en Francesco de Sanctis in 1721. Toch duurde het even voor ze gebouwd konden worden door onenigheid tussen de Franse financier en de paus. De trappen leiden naar de Franse kerk Trinità dei Monti. De Fransen hadden een plan bedacht rondom de kerk met de trappen hierin verwekt die naar hun kerk toe leiden en een groot beeld van de Franse koning Lodewijk XIV. Dit tot ongenoegen van paus Innocentius XII. Uiteindelijk kwam er een plan waar beide parijen zich in konden vinden. In dit plan was het beeld voor Lodewijk XIV geschrapt. De Spaanse trappen zijn tussen 1723 en 1726 gebouwd.

Met een Franse kerk en Franse financier zou je verwachten dat de trappen de Fransen trappen zouden heten. Toch is er gekozen om de trappen Spaanse trappen te noemen en het aansluitende plein Piazza di Spagna, het Spaanse plein. De reden voor deze keuze heeft te maken met de Spaanse ambassade. Hun gebouw stond aan dit plein begin 17e eeuw.

CARNAVAL te MAASTRICHT

Als Maastrichtse heeft vastelaovend in Mestreech mij altijd aangetrokken. In eerste instantie vanwege de gezelligheid, later omdat carnaval in Maastricht altijd tot boeiende taferelen leidt. Prachtig uitgedoste mensen, heerlijke kleuren… gewoon fantasierijk én vooral:  ‘sjiek’.

==> Pentekening van een fantasie-tafereel voor de VogelStruys op het Vrijthof, één van de bekendste (carnavals) cafés te Maastricht.

Dit vindt Wikipedia: In Maastricht voert het zelfgemaakte carnavalskostuum de boventoon. De verklaring hiervoor is wellicht te zoeken in het feit dat Maastricht in de 19e en eerste helft van de 20e eeuw een vrij arme industriestad was, waar carnaval vierende arbeiders gedwongen waren hun eigen kleding en maskers te maken. Bekend was het fenomeen “beddenlaken om en kussensloop op het hoofd”. Verder is Vastelaovend in Mestreech een bijzondere vorm van carnavalsviering in de Nederlandse stad Maastricht. Het Maastrichtse carnaval is een combinatie van Rijnlands carnaval en Bourgondisch carnaval, met een aantal unieke elementen, zoals de Bónte Störm-optocht en het straatcarnaval met tientallen zate hermeniekes. Het Maastrichts carnaval trekt elk jaar een groot aantal bezoekers uit Limburg en andere delen van Nederland. Afwijkend van de gewoonte van met name Brabantse steden en dorpen om tijdens het carnaval een andere naam aan te nemen, blijft Maastricht zich gewoon Mestreech noemen.

Feest op het Vrijthof!

Tijdens het Maastrichtse carnaval is het Vrijthof het middelpunt van het straatcarnaval. Hier wordt op zondagochtend met een kanon het carnaval ‘ingeschoten’, waarbij een mascotte in de vorm van een pop (‘t Mooswief***) omhoog wordt gehesen. Zij geldt als patrones van de Mestreechter Vastelaovend en is met haar mand vol poor en kuul een verre verwante van de vroegere lente-godin.
Drie dagen later wordt het feest beëindigd met het naar beneden halen van ’t Mooswief.

***Het Mooswief is niet alleen symbool van het carnaval; maar ook voor de boerinnen uit het nabijgelegen dorp Sint Pieter, die wekelijks hun groenten (moos) verkochten op de markt. Het vrolijke beeld gemaakt door de Maastrichtse beeldhouwer Charles Vos (1888-1954). Het was zijn laatste werk.

Inmiddels heb ik een aparte pagina gemaakt over het “Mestreechs Carneval” ! Klik op het linkje!