Op vakantie in Ohrid, Macedonië, een reisverslag

Wat achtergrondinformatie

Waar ligt Macedonië eigenlijk?
Macedonië ligt tegenover Albanië, en als de inwoners arendsogen zouden hebben, (en de aarde niet rond was) keken ze recht tegen de hak van de ‘laars van Italië’ aan.
Stukje geschiedenis (je kunt verder scrollen ☺ )
Na de Eerste Wereldoorlog werd Macedonië -tot 8 september 1991- een deelrepubliek van Joegoslavië. Op 17 september 2001 riep Macedonië haar onafhankelijkheid uit en de Republiek Macedonië was geboren.

Dit tot grote frustratie van Griekenland dat niet wil dat de naam gebruikt wordt, omdat één van hun provincies ook zo heet. Macedonië geeft niet toe, en dit staat de vooruitgang in de onderhandelingen over toetreding tot de EU en Navo behoorlijk in de weg.

Vandaar dat je met denars moet betalen, hetgeen ook haar charme heeft. Eigenlijk is het niet verkeerd om bij elke uitgave over de prijs te moeten nadenken.

Eten en drinken

In Macedonië leven verschillende nationaliteiten en die hebben een flinke stempel op de Macedonische keuken gedrukt.
Een kleine 65 procent heeft de Macedonische nationaliteit. Een kwart is etnisch Albanees en daarnaast wonen er mensen met onder meer een Turkse, Roma en Servische achtergrond.

Vandaar dat je in Ohrid veel ‘Macedonische-Turkse’ gerechten kunt krijgen zoals Kebabtsinja (Macedonische kebab) en Baklava. Ook gegrild vlees is er volop, maar Bart en ik vonden het vrij vet. Daarnaast rukt (helaas) ook het fastfood op, zodat je bijna overal wel een pizza kunt krijgen. En alles voor een bijzonder lage prijs.

Alleen jammer dat de obers zo gehaast en snel geïrriteerd zijn (terwijl wij toch best braaf waren ☺). Een babbeltje maken is veelal niet bij de prijs inbegrepen ☹. Daaraan kun je toch merken dat het toerisme nog in de kinderschoenen staat. Alhoewel dat ongepolijste ook best charmant kan zijn.
Tekening Karen Nijst: Populair is de salade van komkommer, tomaat, geitenkaas, ui en olijven.

(vervolg eten en drinken)

Dankzij het warme klimaat, groeien paprika’s bijzonder goed in Macedonië. Het is dan ook niet vreemd dat Ajvar, gemaakt van paprika’s erg populair is en overal geserveerd wordt.

Dit geldt niet voor de visgerechten. Je zou denken dat daar waar de vis in grote scholen rondzwemt, je ook makkelijk terecht kunt voor een smakelijk visje. Maar ondanks dat de reisgidsen beloven dat de visliefhebber ruimschoots aan zijn trekken komt, moet je voor een heerlijk -en redelijk geprijsd- visgerecht in overbuurland ‘Albanië’ zijn.

Macedonische wijn is lekker!
En ook al kun je vis niet laten zwemmen, aan wijn is geen tekort. Op meerdere plaatsen in Macedonië wordt wijn verbouwd die van bijzonder goede kwaliteit is en in bijna elk restaurant wordt geschonken.
Het schijnt dat Alexander de Grote, naast het bloedvergieten ook nogal scheutig was met de Macedonische wijn.

Bereikbaarheid

Wij verbleven -net als veel andere toeristen- in de regio van Ohrid (uitspraak: Ochrid) en wel in BelleVue, een prima hotel dat op zo’n 7 kilometer afstand van Ohrid gelegen is.
In verschillende verslagen lees je dat je een mooie wandeling kunt maken naar Ohrid. Maar dit is alleen mogelijk binnen een periferie van zo’n 2 kilometer (denk ik). Er is geen pad langs het meer dat je goed kunt bewandelen en je ontkomt er niet aan je voettocht te vervolgen op een drukke, smalle en slingerende weg waar auto’s met een rotvaart langs je heen scheuren.
Geen al te prettige ervaring ☹. De fiets kun je maar beter thuislaten.

Busje komt zo! Veel mensen pakken -voor 300 denar (€5,-) een taxi naar het centrum, terwijl je voor 30 denar ook met een busje mag meerijden. Een strakke reisplanning kennen de Macedoniërs niet, maar Bart en ik ervoeren dat je niet al te lang hoeft te wachten op een lift. Over bereikbaarheid gesproken, in de moderne zin van het woord … Het WIFI bereik is over het algemeen zeer beperkt.

Gifje en tekening Karen Nijst. Klik erop, als je een vergroting wilt zien.

Wandeling door Ohrid

Tekeningen : Theater en straatje in Ohrid

Boek je een excursie bij Arke, dan krijg je er een gratis rondje Ohrid bij. In ca. 4 uur krijg je een aardig beeld van deze mooie stad die rijk is aan monumenten. Na een nogal steil klimmetje (10% zei de gids), kom je bij het antieke theater. Het wordt nu weer gebruikt, onder andere voor het Ohrid Summer Festival dat jaarlijks in juli en augustus plaatsvindt.

Volgens zeggen had Ohrid ooit 365 kerken, rijk versierd met indrukwekkende iconen en oude fresco’s. Ik ben nooit bijzonder geïnteresseerd geweest in iconen. Misschien omdat ik ze erg op elkaar vind lijken. Een icoon wordt ook niet beschouwd als een kunstwerk, maar vereerd als een heilig voorwerp, bedoeld voor erediensten. Toch moet ik zeggen dat ik hele mooie, bijzonder gedetailleerde afbeeldingen heb gezien. Het heeft mij aangenaam verrast.

Tekening: Tafereeltje -met kat- in Ohrid

Ik heb gelezen dat er veel zwerfhonden en -katten zijn in Ohrid. En ondanks dat ik las dat deze gedomesticeerde dieren geen al te makkelijk bestaan leiden in Macedonië, lijkt het erop dat de stadsbewoners vrij gemoedelijk en liefdevol omgaan met hun viervoeters. Het kan aan het mooie weer hebben gelegen?

En terwijl de kat haar neus hooghartig ophaalt, poedelt hond en mens vrolijk rond in het water bij de oevers en kleine strandjes van het meer.

winkelen in Ohrid
Het fijne aan een vakantie in Ohrid is dat je zo het kristalheldere meer kunt inlopen, om daarna lekker te lunchen in een van de vele restaurantjes.

Wie uitgebreid wil winkelen, komt echter bedrogen uit. Het aanbod is vrij eenzijdig: veel souvenirs, parels en ik verbaas mij nu nog over de vele schoenwinkels waar je alleen kunt slagen, als je geen last hebt van hoogtevrees. Wat een joekels van hakken! En dat in een land waar je eigenlijk het beste op gympies of sandalen kunt lopen.

Op de foto: Bart in Ohrid.
Klik op de foto voor een vergroting.

Meer van Ohrid

Ik heb ergens gelezen dat daar waar water is, ook Nederlanders te vinden zijn. Ik weet niet of dat klopt, maar wij hebben inderdaad veel landgenoten ontmoet in het hotel en tijdens onze excursies. Het is ook heerlijk in en bij het meer van Ohrid dat één van de oudste meren ter wereld is. Je kunt er lekker in zwemmen en tijdens ons verblijf (eind augustus) werd ook een zwemmarathon georganiseerd van zo’n 30 km lang. Uiteraard deden wij daar niet aan mee ☺ …. Wij boekten liever een boottocht over dit mooie meer dat is omringd door de hoge bergen van het nationale park Galicica en dat een natuurlijke grens vormt met (het moeilijk te betreden) Albanië.

Ohridse Parels

Ik ben geen parelliefhebber, maar je ontkomt er niet aan in Ohrid. Blijkbaar wordt rondom het meer een prachtige parel geproduceerd, gemaakt van de schubben van visjes. Deze worden bewerkt volgens een geheim procedé. Ze zijn vrijwel overal te krijgen in de winkels van Ohrid en omdat ze gemaakt zijn door mensenhanden zijn ze een stuk goedkoper (en minder exclusief).

St Naum
Eindbestemming van de meeste boottochten is een bezoek aan het klooster van St. Naum, een lokale heilige die in de tiende eeuw leefde en over genezende gaven beschikte. Sommige mensen geloven dat als zij hun oor dicht bij de steen houden en heel goed luisteren, ze zijn hart nog horen kloppen.
Zoals in de meeste orthodox christelijke kerken in Macedonië zijn op de muren van het klooster prachtige fresco’s aangebracht. Je waant je op een heilige plek en dat staat in schril contrast met de vele toeristenkraampjes die je buiten de poorten van het klooster vindt.

Excursies: National Park Mavrovo

Als je net als wij, in de regio van Ohrid logeert, zit je een tijdje in de bus (in totaal ca: 4 uur). Maar dan heb je ook wel wat. Het beschermde National Park Mavrovo is een prachtig stuk natuurschoon met een groot kunstmatig meer en daarin een verzonken kerkje. Het landschap is groots in al zijn desolaatheid en door de grote hoogteverschillen is er een grote diversiteit aan flora en fauna.

Wilde dieren
Wij moesten het doen met de plaatjes die onze enthousiaste gids had meegenomen als bewijs voor de vele bijzondere diersoorten die in dit stuk natuurgebied voorkomen. Ik vond dat niet erg. Een grijze buizerd, keizerarend, steenarend, slang of gems … dat gaat nog wel. De bruine beer en lynx zie ik toch liever niet in levende lijve, of het moet veilig achter de tralies in een dierentuin zijn.

Voor de ongeoefende benen is de heuvelachtige wandeling van ca. 4 kilometer best pittig. Maar dankzij onze gids hebben we meer geleerd over de kruidenplanten en de -zich verschuilende- fauna. (lees: je had dus af en toe de tijd om uit te puffen ☺ )

Galicnik Wedding Festiva

Vlakbij het Mavrovo-gebergte ligt het prachtige Galicnik. Dankzij de ligging op een klif is het dorp in de winter vrijwel afgesloten van de buitenwereld. Veel inwoners zijn richting grote steden vertrokken, maar onze gids voorspelde hoopvol dat, dankzij een nieuwe- nog aan te leggen- weg, het toekomstperspectief van dit dorpje wel eens drastisch zou kunnen veranderen.

Nu keren veel bewoners voornamelijk in het weekend van 11 juliterug naar hun voorouderlijke huizen om een wel zeer bijzondere bruiloft bij te wonen: het Galicnik Wedding Festival.
Alleen pasgetrouwde stelletjes mogen hieraan deelnemen. De spelregels zijn simpel: het knapste paar wint en wordt nog hetzelfde weekend, op bijzonder traditionele wijze -opnieuw- in het echt verbonden.

Deze festiviteiten duren een paar dagen en zijn blijkbaar een lust voor het oog. Het is aan de levendige beschrijving van onze gids te danken dat wij ons een beeld konden vormen van dit feest. (Wat is een goede gids toch belangrijk!) Grappig vond ik dat schoonpapa blijkbaar zijn nieuwbakken zoon een scheerbeurt moet geven. Eigenlijk had ik daar een cartoontje van moeten maken?

Het dorp is ook beroemd om de uitmuntende schapenkaas (jammie!). Herders trekken sinds oudsher met hun schapenkuddes de bergen in om te ontsnappen aan de zomerse hitte in de valleien. En dat levert mooie idyllische taferelen op.

Excursie naar buurland Albanië

Wie meer wil dan rondzwemmen in het meer van Ohrid (hetgeen wel erg verleidelijk is ☺), kan kiezen uit verschillende excursies. Zo kun je een bezoekje brengen aan de overburen: ‘Albanië’.
Wij waren niet bijster enthousiast. Onze lief lachende gids had niet veel te melden, en de koffiepauze in -de weinig schilderachtige stad- Pogradec duurde wel erg lang. Net als de langdurige en moeizame grenscontrole. Wow, wat keken die grensmannentjes kwaad. Ik werd er net zo bleek van als de foto op mijn nieuwe paspoort. En dat was maar goed ook … Anders hadden wij nu waarschijnlijk de Albanische nationaliteit moeten aanvragen.

Het middagprogramma maakte het een beetje goed. Daar was dan het door ons begeerde visje en wij kletsten er lustig op los met een gezellige tafeldame die ik als dank voor haar verpozing, bevrijdde van de nodige wespen. Geen idee wat zij had opgespoten of -gesmeerd, maar die beesten lustten haar rauw.

Daarna stond Lin op het programma. In dit vissersdorpje lijkt het of de tijd heeft stilgestaan, aldus het verkooppraatje van Arke. Maar dan moet je wel de onlangs aangebrachte electriciteitskabels wegdenken, net als de nieuwe bestrating.
Niet getreurd, het dorpje ziet er nog steeds charmant uit, met knuffels aan de bouwvallige huisjes die voor bescherming moeten zorgen.

Op de foto: Eindelijk een visje eten, maar wel bij de overburen, Albanië. Het dorpje ‘Lin’. En een dametje dat een aardig centje bijverdient, als fotomodel te Lin (volgens onze gids). Maar ik moet zeggen, zij zag er authentieker uit dan haar omgeving.