Rondreis door Noord-India en Nepal -tekenverslag
Van Rajasthaanse forten tot wereldse monniken
Over onze gids Ina (tekening) We troffen het met onze gids Ina die zich als een kloek over haar kuikens heeft ontfermd. Geen moeite was haar teveel. Daarnaast zat zij vol verhalen over de vele bezienswaardigheden die we tijdens onze reis hebben bezocht. Ook tijdens onze eerste ontdekkingstocht door de Indiase menukaarten wist zij ons wegwijs te maken, zodat we een maand lang heerlijk hebben gegeten.
Januari 2020.
India een cultuurshock?
Toen wij -aan wie het ook maar wilde horen- vertelden dat wij van plan waren om een rondreis door Noord-India en Nepal te boeken, reageerden verschillende mensen nogal afwijzend. Zij waren ooit zelf in India geweest, of hadden de verhalen van anderen gehoord en die waren niet positief. “Bereid je voor op een cultuurshock”, “Ik kreeg het er benauwd, al die mensen” en “Verschrikkelijk al die ellende die je ziet …”
Dat loog er niet om en het had niet veel gescheeld of we hadden voor een andere bestemming gekozen. Wat zijn we blij dat we dit niet hebben gedaan!
Toegegeven, de eerste dag in Delhi was heftig. Mede door de ligging van ons hotel werden we direct geconfronteerd met de schokkende armoede in India en de vele mensen die op straat leven en hun kostje bij elkaar scharrelen. Dan heb je nog het drukke verkeer dat zich al luid toeterend een weg baant door de vaak smalle straten van Delhi.
Ten opzichte van de hotels die later nog zouden volgen, was ons hotel niet al te best, maar als je ’s morgens de mensen op straat ziet slapen, voel je je toch een beetje decadent.
Het ene moment wil je niets liever dan zo snel mogelijk ontsnappen aan al die -vaak opdringerige- mensen en ben je bang dat je longen voorgoed verpest zullen zijn door de zwaar vervuilde lucht. Het andere moment kun je je onderdompelen in de schoonheid van de natuur en genieten van alles wat de Indiase cultuur te bieden heeft. Wij vonden India een land dat blijft fascineren.
Duizenden maaltijden op één dag
In Delhi brachten wij een bezoek aan de Gurdwara Bangla Sahib (gebouwd in 1664).
Dit is het belangrijkste gebedshuis van de Sikhs, die met hun baarden en tulbanden vaak ten onrechte aangezien worden voor moslims.
De Sikhs geloven in één God, gelijkheid, rechtvaardigheid en vrijheid voor iedereen en streven ernaar een leven van discipline, hard werken, liefdadigheid en meditatie te leiden. In deze, uit India afkomstige filosofie is vastgelegd dat je je niet slaafs moet onderwerpen aan religie, maar een actief leven moet leiden, midden in de gemeenschap.
Vandaar dat je in de tempel een enorme gaarkeuken vindt waar vrijwilligers (zie tekening) dagelijks duizenden gratis maaltijden bereiden. Iedereen is welkom. Rijke toeristen, arme gezinnen, bedelaars … al zittend op de grond krijgen ze allemaal een bordje voorgeschoteld. De kosten hiervan worden gedekt door de giften van de Sikh’s en andere bezoekers van de tempel.
Een indrukwekkende belevenis waar we nu nog stil van zijn.
Taj Mahal:
Sprookje of Grootheidswaanzin ?
Zo’n 230 km ten zuidoosten van Delhi ligt Agra, een stad die eigenlijk alleen maar geliefd is bij toeristen omdat de Taj Mahal zich aan de rand van de stad bevindt. Dit witte marmeren mausoleum werd gebouwd in opdracht van de Mogol-keizer Shah Jahan die een grafmonument voor zijn lievelingsvrouw Mumtaz Mahal wilde laten bouwen.
Toelichting tekening: Dit is een fantasietekening maar wel geïnspireerd door verschillende portretten en taferelen die ik op internet heb gevonden. Inmiddels is de Taj Mahal ook haar maagdelijke witte kleur verloren. Smog, bouwwerkzaamheden en vervuiling van het gebied rond het majesteitelijke grafcomplex in de stad Agra zouden daarvan de oorzaak zijn. De vier minaretten op de hoeken zijn later toegevoegd en zijn zo gebouwd dat ze bij een eventuele aardbeving niet op het mausoleum zullen vallen. Ze staan namelijk iets scheef zodat ze altijd de gewenste richting op zullen vallen.
Shah ontmoette de mooie Arjumand op een bazaar, waar zij als sieradenverkoopster werkte. Zij was niet onder de indruk van de man en vroeg een extreem hoog bedrag voor een sieraad. Maar Shah was verkocht. Hij trouwde de mooie vrouw en gaf haar de naam Mumtaz Mahal, oftewel ‘parel van het paleis’.
Tijdens hun huwelijk zou de Mumtaz Mahal haar echtgenoot op zijn vele veldtochten vergezellen en zij schonk hem veertien kinderen in negentien jaar. Ze waren gelukkig totdat Mumtaz in 1631 stierf in het kraambed, na de geboorte van hun laatste dochter.
Shah Jahan was ontroostbaar en stortte in. Volgens de verhalen ging zijn geestestoestand langzaam achteruit en hij zou zelfs hebben overwogen om als kluizenaar verder te leven. Hij hertrouwde in ieder geval niet meer en zijn oudste dochter Jahanara werd zijn steun en toeverlaat.
In een ultieme poging zijn liefde voor Mumtaz te bewijzen, besloot hij een prachtige graftombe voor haar te bouwen. Ongeveer 20.000 arbeiders en vele olifanten en ossen bouwden bijna twintig jaar lang onder extreem zware omstandigheden aan de graftombe die we nu kennen als de ‘Taj Mahal’.
De hoofdarchitect was Isa Khan uit Iran. Er wordt gefluisterd dat deze Isa Khan zijn vrouw op gruwelijke manier liet vermoorden om zo een beter beeld te krijgen van het verdriet van zijn opdrachtgever… Daardoor zou hij een visioen hebben gekregen waarin hij zag hoe de Taj Mahal eruit moest komen te zien.
De laatste jaren van Shah Jahan
In 1658 werd Shan Jahan zo ernstig ziek dat zijn zoons dit als een kans zagen om te strijden voor de troonopvolging. Na diverse veldslagen kwam Aurangzeb als winnaar uit de bus. Shan Jahan was inmiddels hersteld, maar zijn zoon achtte hem ongeschikt verder te reageren. Hij sloot zijn vader in Fort Agra waar hij de laatste acht jaar van zijn leven heeft hij doorgebracht in een cel met maar één raam dat uitkeek op de Taj Mahal.
Terecht, want hoe sprookjesachtig het verhaal over de Taj Mahal ook mag klinken, het is grootheidswaanzin om duizenden mensen en dieren af te beulen en zelfs de dood in te jagen voor de bouw van één monument. Ook is er de mythe dat mensen die meewerkten aan de bouw de vingers werd afgehakt, zodat ze nooit meer konden meewerken aan een gebouw dat wellicht nog mooier zou worden.
In een karretje door
de Bikaner Woestijn
Op weg naar de woestijnstad Jaisalmer (zie slide hieronder) kwamen we de nodige dieren tegen zoals (uiteraard) de heilige koe die je letterlijk niet kunt missen omdat het dier het leuk schijnt te vinden om op z’n gemak een drukke weg over te steken. Gisteren zag ik er eentje die een gevaarlijk kruispunt had uitverkozen om een dutje te doen.
Ook hielden we nog een fotostop bij een waterpomp die door ossen werd aangedreven zodat het land van water kan worden voorzien. Deze ossen draaien de hele dag cirkeltjes, aangedreven door 2 kleine jochies die direct 100 roepies wensten van iedereen die hen wilde fotograferen. Volgens mij vonden de ossen deze afleiding verre van vervelend, omdat ze zo hun saaie wandeling even konden onderbreken.
Vlakbij Jaisalmer stopten we bij een kamelen handelaar waar ik volgens mij voor het eerst van mijn leven een kameel diep in de ogen heb gekeken. Wat een lange wimpers en guitige kop hebben die beesten.
Toelichting tekening:
Bikaner Woestijn: Bart en ik durfden niet op die hoge kameel te gaan zitten. Dus dan maar in het karretje …
Handel en kleurrijk leven
in Fort Jaisalmer
Fort Jaisalmer (12e eeuw) spreekt volgens mij de meeste creatieve mensen wel aan omdat het een waar paradijs is als je van handgemaakte spulletjes houdt. Je vindt in deze uit geel zandsteen opgebouwde ‘gouden stad’, de mooiste sieraden en beeldjes die maar een paar roepies kosten. Vooral het kleurrijke patchwork (zie tekening) dat je echt overal ziet, kon mij wel bekoren.
Het fort ligt middenin de Tharwoestijn en is enorm groot. Je kan urenlang dwalen door de vele smalle straatjes waar de mensen wonen en hun handel proberen te verkopen ‘Where you from?’, ‘Come inside’,’ Beautiful paintings’ en … ‘Please let me help to spend your money’
Het is beter dit te negeren, wil je niet straten lang achtervolgd worden door de ijverige verkopers. Ook de brommers die door de straten scheuren, zorgen ervoor dat je je niet helemaal kunt overgeven aan de sprookjesachtige sfeer in de stad.
Ons bezoek aan één van de ‘rooftop’ restaurants die de stad rijk is-met een prachtig uitzicht op het fort- maakte dit meer dan goed.
Eten op hoog niveau dus … alhoewel ze naar mijn smaak iets te scheutig zijn met de ketchup.
Tot het vuur ons scheidt
Chittor Fort, ofwel Chittorgarh is één van de grootste forten in India. Het is bijna een stad, ommuurd met een bijna 14 km lange muur. Als je er te voet heen wilt, wacht je een klimmetje van 180 meter (ca. 1,5 uur lopen). Gelukkig stond er een Tuktuk klaar want we hadden de vorige dag al zo’n 140 meter geklommen en we blijven natuurlijk niet bezig 😊
Chittor fort is in de 6e eeuw gebouwd en sindsdien moesten de hindoeïstische vorsten het verschillende keren afleggen tegen islamitische veroveraars.
Hoelman in Fort Chittor. Deze apen zijn voornamelijk in de ochtend en avond actief, en ze rusten op het heetst van de dag.
In 1303 kreeg de sultan van Dehli de bloedmooie prinses Padmini in het vizier. Hij belegert het fort en als er niets meer te eten is en de maagjes beginnen te rammelen, moet de koning van Chittorgarh wel met de sultan onderhandelen. Beide mannen komen tot een vergelijk; de sultan mag de prinses zien in een spiegel die tegenover haar verblijf is geplaatst om te voorkomen dat hij haar rechtstreeks kan aanschouwen. De sultan belooft zich nadien terug te trekken, maar dat doet die deugniet natuurlijk niet. In plaats daarvan neemt hij de koning mee als gijzelaar en hij wil deze alleen maar vrijlaten in ruil voor de mooie Padmini. Uit solidariteit met de koning pleegt prinses Padmini samen met 13.000 mensen collectief zelfmoord door zich levend in het vuur te werpen.
In overleveringen is dit een terugkerend motief. De echtgenote van de verslagen vorst verbrandt zichzelf omdat zij niet in handen wil vallen van de moslims. Dit eeuwenlang doorvertelde ’toonbeeld van huwelijkse trouw’ zou later hebben gezorgd voor de zg. weduweverbranding. Gelukkig werd dit in 1829 verboden door de Britse kolonisatoren.
Nu, in 2020, lijkt het alsof de apen het voor het zeggen hebben in de ruïnes van Fort Chittor en dat is wellicht maar goed ook.
Het viel me in iedere geval op dat ze daar -in tegenstelling tot andere plaatsen- verre van agressief waren. Alhoewel je ze natuurlijk ook niet moet uitdagen.
Varanasi, gelegen aan de
heilige rivier de Ganges.
Ik denk dat dit heel treffend verwoord is.
‘s Avonds roeiden we naar de Ghats waar de rookpluimen omhoog kringelden. Hier wordt de overleden Hindoe de laatste eer bewezen waarna hij gecremeerd wordt en zijn as in de Ganges wordt gestrooid.
Uiteraard bleven we op gepaste afstand en op een gegeven moment hebben wij ook geen foto’s meer gemaakt.
Ik vond het toch al een beetje gênant. Wij zitten ook niet te wachten op een buslading toeristen die zich, al fotograferend, vergapen aan de uitvaart van de mensen die wij liefhebben.
Het is overigens een hele toer om er te komen. Ik (en Bart trouwens ook) was blij dat ik drie omslagdoeken had meegebracht die we voor onze neus en mond konden binden. Wat een stoffige lucht, een ware kwelling voor onze verwende westerse keeltjes.
Toelichting tekening: Op een bootje krijg je een beter beeld van de vele rituelen die aan de oever van de rivier plaatsvinden, dus heb ik voor deze tekening iPhone foto’s vanaf het water gemaakt.
Nepal, World Peace Pagoda
De World Peace Pagoda is een witte boeddhistische stoepa die in de jaren ’70 werd gebouwd door Japanse boeddhistische monniken als symbool voor de wereldvrede. Onze reisbegeleidster had een busje gehuurd, maar we moesten toch nog zo’n 350 treden klimmen. Boven hadden we vanaf de 1100 meter hoge heuvel een prachtig uitzicht op de stad Pokhara en de Annapurna (Himalaya).
Eenmaal beneden troffen we de monniken op bovenstaande tekening aan. Ik vond ze behoorlijk werelds.
Maar het waren wel gezellige jongens die rustig bleven poseren toen ik enkele Iphone foto’s maakte. 😊
Nuwakot, prachtig
maar verlaten gebied
Tijdens onze laatste week in Nepal verbleven we in Nuwakot, een heel klein plaatsje bovenin de bergen, ongeveer 75 km van Kathmandu vandaan. Van daaruit heb je een prachtig uitzicht op de Trisuli rivier.
We logeerden in “The Famous Farm”, een verbouwde boerderij die net buiten Nuwakot ligt. Een idyllische accommodatie waar ze zelf groente en fruit telen en serveren aan alle gasten. Terwijl we onze koude handen warmden aan een gezellig brandend kampvuurtje, genoten we van de smakelijke avondmaaltijd die we voorgeschoteld kregen.
The Famous Farm
Het contrast met het hectische India is gigantisch. Je vindt in Nuwakot vooral rust, ruimte en mooie natuur. Gelukkig maar tijdelijk … wat mij betreft.
Ik blijf toch een beetje een stadsmens. In Nuwakot zie je namelijk meer honden, kippen en geiten dan mensen.
Toch heeft het meisje op de tekening een beter leven dan de Kumari in Kathmandu, denk ik.
Zie uitleg en tekening hieronder.
Kumari in Kathmandu. Eenzaam
meisje als levende godin
Boeddhisten en Hindoes in Nepal geloven dat de godin ‘Taleju’ tot leven kan komen in een jong meisje. Zo’n meisje heet Kumari ofwel ‘maagd’. Een Kumari wordt vaak op driejarige leeftijd uitgekozen door de priesters en ze moet aan zeer strenge eisen voldoen. Eenmaal ‘uitverkoren’ heeft het meisje geen normaal leven meer. Ze wordt bij haar ouders weggehaald en moet in een tempel in Kathmandu wonen, de hoofdstad van Nepal. Tijdens feestdagen kunnen mensen haar bewonderen. Ze wordt dan zwaar opgemaakt en naar buiten gedragen omdat haar voeten de grond niet mogen raken.
Op de tekening zie je een uitsnede van een traditioneel Newari*-huis dat met haar roze lemen bakstenen, donkerbruin houtsnijwerk en gebeeldhouwde kozijnen kenmerkend is voor Kathmandu Valley.
De geboorte van Kumari
Volgens de Nepalese legende was het de gewoonte van koning ‘Jaya Prakash Malla’, de laatste koning van Kathmandu om in het geheim te dobbelen met de godin ‘Parvati’ de echtgenote van Shiva. Op een dag werd hij gevolgd door zijn vrouw die hem zag dobbelen met de godin. Dat vond Parvati helemaal niet leuk en zij werd vreselijk boos. Als de koning haar nog wilde zien, of bescherming zocht voor zijn koninkrijk, moest hij haar zoeken onder de leden van de Shakya kaste waar ze als klein meisje zou reïncarneren. Vandaar dat de koning op zoek ging naar dit godinnenmeisje, een traditie die tot de dag van vandaag in ere gehouden zou worden.
Er worden nogal wat eisen gesteld aan het jonge meisje. Zo mag de toekomstige Kumari nooit ernstig ziek zijn geweest. Ze moet aan veel schoonheidseisen voldoen zoals een vlekkeloze huid, prachtige ogen en in het bezit zijn van een welluidende stem. Omdat een échte Kumari geen angst kent, moet het kind een nacht alleen doorbrengen in een kamer vol afgehakte dierenkoppen. Om maar wat te noemen.
In de praktijk blijven de kleine meisjes godin tot ze menstrueren. Eenmaal godin-af hebben veel meisjes het moeilijk om zich aan te passen aan het gewone leven. Daarnaast vinden veel Nepalese mannen het eng om met een ex-godin te trouwen. Het meisje moet dus vaak een zeer hoge prijs betalen voor een leven dat ze niet eens zelf gekozen heeft.
Toch is het tegenwoordig minder erg dan vroeger. Zo heeft de Nepalese regering inmiddels besloten dat een ex-Kumari een levenslang pensioen krijgt. Het minste wat ze kunnen doen, lijkt mij.
Enkele kilometers ten zuidoosten van Kathmandu ligt Bhaktapur, de ‘Stad der getrouwen’. De stad is sinds de 17e eeuw weinig veranderd en er hangt nog steeds de bijzondere sfeer van een middeleeuwse nederzetting. Je vindt er vele nauwe straatjes met traditionele huizen en kleine winkeltjes.
Helaas heeft de aardbeving in 2015 ervoor gezorgd dat veel tempels en stupa’s in de steigers staan. De grootste schade hebben de tempelpleinen van Kathmandu en Bhaktapur opgelopen die beide op de Werelderfgoedlijst staan. Nepal is aan de herbouw begonnen maar dat gaat een beetje stroef. Het gaat namelijk niet om ‘gewone’ monumenten of musea: ze worden intensief gebruikt voor religieuze doeleinden. Daarnaast hebben de ‘wederopbouwers’ met strenge boeddhistische en hindoeïstische regels te maken. Zoals een puja** voorafgaand aan de werkzaamheden.
* De Newari is één van de meer dan 80 etnische groepen in Nepal. Zij wonen vooral in Kathmandu, in de Kathmandu vallei.
** Een puja is een gebedsritueel. In dit ritueel worden een of meer godheden verwelkomd en vereerd, of wordt een gebeurtenis op spirituele wijze gevierd.
Wat wij nog niet (echt)
wisten over India en Nepal
- India is ongeveer 79 keer groter dan Nederland en bijna net zo groot als Europa.
- In totaal bevinden 13 van de 20 meest vervuilde steden ter wereld zich in dit land, waarbij New Delhi op de eerste plek staat.
- In elke hotelkamer moesten wij uitvinden welk lichtknopje welke lamp liet branden. 🙂 Het waren er zovéél en de logica ontbrak.
- India staat nooit uit: er is altijd herrie. Het eindeloze getoeter van alles en iedereen op de weg is zinloos en gekmakend. Dag en nacht hoor je luide muziek, hondengejank en vuurwerk. Oordopjes zijn dus onmisbaar.
- Één op vier van de armste aardbewoners leeft in India.
- India is het meest vegetarische land ter wereld. Onder invloed van sommige religies zijn heel wat inwoners van India vegetariër.
- Vegetarisch eten in India is een culinaire ontdekkingstocht die je niet snel vergeet!
- India is het gevaarlijkste land ter wereld voor vrouwen. Ze lopen veel risico om slachtoffer te worden van seksueel geweld. De positie van de vrouw ten opzichte van de man is verre van gelijk.
- Indiërs willen graag samen met je op de foto, omdat de kleur van onze huid en haar contrasteert met die van hen. Er waren plekken waar ik continu werd achtervolgd door mensen die een ‘selfie, selfie’ met me wilden maken.
- India maakt een ware toiletrevolutie mee. En dat is ook nodig want 53% van de woningen had geen toilet. In 2014 werd een campagne gelanceerd om het aantal mensen dat in open lucht z’n behoefte deed, terug te dringen.
- Hoewel het kastensysteem in de jaren ’50 officieel is afgeschaft, is het nog altijd springlevend. De goede banen zijn meestal weggelegd voor mensen uit de hogere kasten, ongeacht of ze daar de beste kandidaat voor zijn. ‘Onaanraakbaren’ zijn gedoemd tot de klussen die niemand wil doen.
- Ruim 80 procent van de inwoners van India is Hindoe.
- Hindoe kun je niet worden, je kan alleen als Hindoe geboren worden.
- Een koe is een heilig dier omdat de Hindoes haar zien als ‘de moeder aller schepselen’. Het verhaal luidt dat de koe Su-rabhi, moeder van alle koeien, ‘vijf producten’ bezat met een zuiverend vermogen. Die producten zijn melk, yoghurt, boter, mest en urine.
- Nepal is het geboorteland van boeddha. Het boeddhisme wordt meestal geassocieerd met landen als Tibet, Bhutan en Ladakh, maar de geboorteplaats van Boeddha was in Lumbini.
- 8 van de 10 hoogste bergen liggen in Nepal. Nepalezen noemen de hoogste berg ter wereld Sagarmatha ofwel ‘godin van de hemel’. Wij kennen deze berg als de Mount Everest (8848 meter).
- Nepal wordt ook wel ‘het dak van de wereld’ genoemd
- 90% van de Nepalese bevolking is Hindoe
- Het nationale dier van Nepal is de koe, die -zoals gezegd- ook heilig is voor Hindoes.
- In Nepal zijn de momo’s erg populair als ‘fast food’ gerecht. Heerlijke dumplings van bloem en water, met verschillende vullingen en een dipsaus. Heel lekker, vond ik!
Tekengalerie(tje)
-
- Over onze gids Ina (tekening) We troffen het met onze gids Ina die zich als een kloek over haar kuikens heeft ontfermd. Geen moeite was haar teveel. Daarnaast zat zij vol verhalen over de vele bezienswaardigheden die we tijdens onze reis hebben bezocht. Ook tijdens onze eerste ontdekkingstocht door de Indiase menukaarten wist zij ons wegwijs te maken, zodat we een maand lang heerlijk hebben gegeten. LEES BLOG ⤍
-
- Uitzicht tijdens onze busreis in Nepal LEES BLOG ⤍
-
- Vrijwilligster bereidt eten in Sahib Sikh Temple LEES BLOG ⤍
-
- Iconische fantasietekening Taj Mahal te Agra LEES BLOG ⤍
-
- Heilige koe (verslag India), maar het zijn ossen
-
- Niet op een kameel, maar in een karretje … Bikaner woestijn LEES BLOG ⤍
-
- Granaatappelperster aan het werk, in prachtige kledij LEES BLOG ⤍
-
- Roof Restaurant Jaisalmer LEES BLOG ⤍
-
- Hoelman in Fort Chittor. Deze apen zijn voornamelijk in de ochtend en avond actief, en ze rusten op het heetst van de dag. LEES BLOG ⤍
-
- Fantasietekening met Chittor Fort en prinses Padmini LEES BLOG ⤍
-
- Pokhara Monniken Nepal, oranje kleding hun handen in gebedshouding LEES BLOG ⤍
-
- Ganges, gezien vanaf een bootje, met veel vuur op de achtergrond LEES BLOG ⤍
-
- Geschrokken kip, omdat ze op het menu staat. Maar het is eigenlijk een haan LEES BLOG ⤍
-
- Klein meisje met geitje in haar armen, Nuwakot-Nepal LEES BLOG ⤍
-
- Portret Kumari in Kathmandu. Eenzaam meisje als levende godin LEES BLOG ⤍
-
- Traditiondel Bakthaputr Newari huis LEES BLOG ⤍
-
- Uitzicht op Delhi. Achtergrond is fantasie maar wel geïnspireerd door het uitzicht dat ik had vanuit het City Palace in Delhi. Daar was goed te zien hoe dicht de mensen op elkaar leven. LEES BLOG ⤍
Corona in India.
Toelichting tekening: de achtergrond is fantasie maar wel geïnspireerd door het uitzicht dat ik had vanuit het City Palace in Delhi. Daar was goed te zien hoe dicht de mensen op elkaar leven.
Nawoord juni 2020.
Wij reisden gelukkig op tijd terug vóórdat het Coronavirus in India toesloeg (wél regelrecht de brandhaard in, te Brabant. Maar dat is een ander verhaal)
Sindsdien laat mij dit niet los… Mijn hart bloedt voor al die mooie mensen daar in India, die het al moeilijk genoeg hebben. India is namelijk een land met de op één na grootste bevolking ter wereld. Persoonlijke ruimte is een luxe en een cultureel taboe. Vandaar dat ik al die huisjes op de achtergrond heb getekend.
India telt met meer dan 500.000 besmette inwoners na Rusland, Brazilië en de Verenigde Staten de meeste mensen die geïnfecteerd raakten met het longvirus. Ook de Indiërs moeten dus afstand houden. En dat is een groot probleem omdat in India alles en iedereen in intense nabijheid leeft. Dat is tevens de grote kracht van het land.
Maar wie India echt wil begrijpen, moet beseffen dat het land kwetsbaar is door de vele ongelijksoortige religies, talen en culturen. Teveel gepraat over ruimte – over afstand of verschil – wordt al snel opgevat als een bedreiging van dat wat de inwoners bij elkaar houdt.
Hele generaties Indiërs zijn opgegroeid met het idee dat er geen grotere eer bestaat dan het opofferen van je persoonlijke autonomie op het altaar van het ‘grotere belang’.
Terwijl de regering de afgelopen maanden erop toezag dat de onvoorbereide bevolking zich aan de lockdown houdt, neemt de Indiase burger keer op keer de bescherming van de gemeenschap op de schouders, tegen een bittere prijs. Wie het zich niet kan veroorloven zich af te zonderen – zoals de talloze arbeidsmigranten, dagloners en zelfs artsen – wordt door de politie in elkaar geslagen. Bron: https://decorrespondent.nl/
Over Karen Nijst
Als webontwikkelaar & copywriter (Kahlo Websites Hapert) zit ik veel achter de computer. Maar tijdens de vrije uurtjes teken en schrijf ik ook heel graag. De laatste jaren werk ik steeds vaker op de IPAD Pro.
Mijn creatieve reis begint begint vaak door gewoon mijn fantasie te gebruiken, maar soms vindt het ook zijn oorsprong in foto's die ik met mijn iPhone heb genomen. Het is nooit de bedoeling om deze simpelweg te kopiëren, maar eerder om een geheel eigen creatie te maken, al zoekend naar het juiste kleurenpalet en een harmonieuze compositie. Ik combineer graag verschillende elementen tot een nieuw geheel.
Inmiddels vind je me ook op Getekend Maastricht en zijn verschillende werken te bestellen op karennijst.werkaandemuur.nl/nl. Eind 2022 heb ik de webwinkel kunstopmaatshop.nl gelanceerd waar je ook werk van anderen kunt vinden. En misschien zie ik je ook op Instagram?
Hi Karen, ik sluit me aan bij Annette. Je tekeningen zijn super (leuk dat je wat verschillende stijlen hebt gebruikt!) en je verhalen erg leuk om te lezen.
Dank je Jacqueline! Ik heb je reactie pas laat gezien, sorry voor mijn late reactie 🙂
Lieve Karen, ik weet niet wat ik mooier vind…de tekeningen of de verhalen. Zo mooi en beeldend beschrijf je de gehele reis, alsof ik er zélf bij was. Wat bijzonder toch, hoe je mensen zo meeneemt in jouw reisverhalen, grote klasse.
Dank je wel Annette voor dit bijzonder mooie compliment! Ben er heel blij mee 🙂